Vreewijk is aan zet!

COLUMN (De Vreewijker)… Wie mooi en fit wil zijn, moet pijn lijden. Kent u die uitdrukking? Wie mooi en fit wil zijn, moet pijn lijden… Ik moest hier laatst aan denken, toen ik weer thuiskwam na een rondje hardlopen. Nou ja hardlopen… ik noem het liever sjoggen… Een mix van sjokken en joggen. Vanaf de Valkeniersweide, het bruggetje over, het Zuiderpark door en weer terug.

Vooraf voel ik vaak tegenzin, achteraf ben ik altijd moe maar voldaan. En blij dat ik niet meer in het centrum van de stad woon maar in Tuindorp Vreewijk. Waar je kunt lopen en fietsen, niet gehinderd door stoplichten, langs de singels met zwanen en eendjes, omringd door magnolia’s, Japanse kersenbomen en treurwilgen, en aangemoedigd door de betoverende klanken van merels en tuinfluiters.

Wij hebben geen sportschool nodig. Wij, bewoners van de groenste volkswijk van Rotterdam, wij hebben de natuur. Daar zijn we dankbaar voor. Hallelujah! Maar dan moeten ‘ze’, de dames en heren bestuurders aan de Coolsingel, hier geen snode bouwplannetjes smeden. Ten koste van ons dierbaarste ‘bezit’: flora en fauna.

Ik heb het uiteraard over het onzalige idee om de Geitenwei vol te plempen met tijdelijke ‘tiny houses’. Zijn ze GEK geworden? Eerst dat dreigement met betaald parkeren en de overlast van auto’s uit omliggende wijken, en nu weer DIT?

Niet in onze achtertuin! Uh… ik bedoel: probeer het maar ergens anders!

Hopelijk komt aan dat soort besluitvorming zonder serieuze inspraak van bewoners binnenkort een eind. Dankzij ‘de wijk aan zet!’: een ambitieus voorstel tot bestuurlijke vernieuwing. Als de gemeenteraad in juli dit plan van burgemeester en wethouders goedkeurt, mogen we allerlei zaken voortaan zelf beslissen en oplossen. Met een ‘wijkmanager’, en een ‘wijkhub’ als laagdrempelige ontmoetingsplaats voor lokale ondernemers, ambtenaren en bewoners.

Dan is Vreewijk dus aan zet! Komt het toch nog goed. Zullen we maar zeggen.

De Brink en de Lede, hartje Vreewijk

Het idee van een wijkdemocratie sluit in ieder geval mooi aan bij twee principes van de tuindorpgedachte, op basis waarvan Vreewijk ruim 100 jaar geleden werd opgericht door een clubje bevlogen notabelen onder leiding van de bankier K.P. van der Mandele: zelfvoorzienendheid en gemeenschapsgevoel. Tel die wijkdemocratie op bij de Vreewijkcoöperatie die bestaat sinds 2018, en bij het ‘verbeterprogramma’ Vreewijk Verder (dat hopelijk niet alleen de buitenkant opknapt maar ook iets doet aan die ellendige lekkages en andere mankementen in veel oude woningen!), en we zijn op de goede weg richting een tuindorp 2.0. Zo kunnen we de oude idealen nieuw leven inblazen en onszelf verheffen tot een eigentijds arbeidersparadijsje. Of draai ik nu door?

Voor straks wens ik u een smakelijke en gezonde maaltijd. Met worteltjes en zo.

Deze column verscheen eerder in wijkkrant De Vreewijker.